घडून गेलेल्या घटना आज आपल्यासमोर भूतकाळ बनून उभ्या असतात; तर आजचा वर्तमान उद्याचा भूतकाळ बनणार असतो. हीच वर्तमान आणि भूतकाळाची अनोखी साखळी लेखक-दिग्दर्शक सचिन कुंडलकरनं 'पाँडीचेरी' सिनेमात मांडली आहे. प्रत्येक व्यक्ती जीवनाच्या कोणत्या तरी टप्प्यावर विशिष्ट गोष्टीपासून पळत असते. त्याच्या भूतकाळात अशा काही गोष्टी घडलेल्या असतात; ज्या त्याची/तिची पाठ सोडत नसतात. किंवा असंही म्हणता येईल की, त्याला/तिला आपल्या भूतकाळाला मागे सोडायचं नसतं. त्याच जुन्या घटनांना, माणसांना कवटाळून बसायचं असतं. भले त्या गोष्टीचा स्वतःला त्रास झाला तरीही तो/ती भूतकाळातच रमू पाहते/पाहतो. हीच मानवी मानसिकता लेखक सचिन कुंडलकर आणि तेजस मोडक यांनी 'पाँडीचेरी' सिनेमात कुशलतेनं मांडली आहे. ती मांडताना या सिनेमाच्या निमित्त पाँडीचेरी शहराचा एक ऐतिहासिक दस्तावेज त्यांनी तयार केलाय; जो पन्नास वर्षांनंतर मागे वळून पाहताना पाँडीचेरी शहराच्या परिसराची, इमारतींची, रहिवाशांची, खाद्यसंस्कृतीची ऐतिहासिक साक्ष देईल. लेखक-दिग्दर्शकानं सिनेमात मानवी भावभावना, संवेदना चितारण्याचा प्रयत्न केला आहे. पण, पटकथेची मांडणी करताना दिग्दर्शकीय पकड काहीशी सैल होते. कदाचित दिग्दर्शकाला सिनेमाची बांधणी तशीच दाखवायची असेल म्हणूनही तसं असेल. सिनेमाचा वेग टप्याटप्याला बदलत जातो. सिनेमाची सुरुवात अत्यंत शांत होते; प्रेक्षक म्हणून आपण 'पाँडीचेरी' सिनेमा आणि शहर दोन्ही समजून घेऊ लागतो. परंतु, मग क्षणार्धात सिनेमा वेग पकडतो. प्रसंगांमागे प्रसंग वेगानं घडतात. प्रेक्षक म्हणून आपणही त्या वेगवान प्रवासात सहभागी होतो. पण, अचानक गाडीचा ब्रेक लागावा; तसा सिनेमाला ब्रेक लागतो. सिनेमा पुन्हा पूर्वीच्या संथ वेगात पुढे जातो. हा चढ-उतार कदाचित सिनेमातील पात्रांच्या मनस्थितीचं प्रतिबिंब असू शकतं. परंतु, सर्वसामान्य प्रेक्षकांना सिनेमा कंटाळवाणादेखील वाटू शकतो. त्यामुळे संयम बाळगून हा सिनेमा पाहिल्यास तो प्रेक्षकांना समजू आणि उमजू शकेल. सिनेमात मुख्य चार पात्र आहेत. निकिता (); जी पाँडीचेरी शहरातील एका जुन्या प्रशस्त घरात तिच्या लहान मुलाबरोबर राहतेय. तिचा नवरा नौदलात कार्यरत असल्यानं तो परदेशी असतो. निकिताच्या घरची आर्थिक परिस्थिती बेताची आहे. त्यामुळे ती तिच्या घरात 'होम स्टे' चालवत असते. तसंच शहरातील एका हॉटेलमध्ये नोकरी करते आणि टुरिस्ट गाइड म्हणूनही ती काम करत असते. सिनेमातील दुसरं आणि तिसरं महत्त्वाचं पात्र म्हणजे रोहन () आणि मानसी (). हे दोघं पर्यटक म्हणून पाँडीचेरीमध्ये आलेले असतात. ते निकिताच्या होम स्टेमध्ये राहत असतात. पाँडीचेरीमध्ये येण्यामागची दोघांची कारणं वेगवेगळी असतात. पण, सिनेमातील ही तिन्ही पात्र एकाच प्रवाहात आहेत. हा प्रवाह म्हणजे 'पाँडीचेरी' शहराचा. हेच सिनेमाचं चौथं आणि महत्त्वाचं पात्र आहे. जे या तिन्ही वेगवेगळ्या मानवी प्रवाहांना एकत्र एका प्रवाहात आणतं. या प्रवाहात नेमकं काय होतं? का होतं? कशासाठी आणि कशामुळे होतं? या सगळ्याची रंजक पण तितकीच भावनिक उत्तरं तुम्हाला सिनेमात पाहायला मिळतील. अपेक्षा, आकांक्षा आणि मानवी मनाचे खेळ दिग्दर्शकानं एकत्रितरित्या सिनेमात सहजतेनं आपल्यासमोर मांडले आहेत. यात लेखक-दिग्दर्शकाइतकंच कलाकारांचंदेखील श्रेय आहे. अत्यंत सच्चेपणानं सई, वैभव आणि अमृता यांनी आपापल्या भूमिका साकारल्या आहेत. निकिताच्या व्यक्तिरेखेतील द्वंद्व सईनं अचूक पकडलं आहे. भूतकाळातील एका घटनेमुळे तिच्या मनाची होणारी घालमेल सईनं तिच्या अभिनयात शिताफीनं साकारली आहे. पडद्यावर ती इतक्या सहजतेने वावरते की, जणू निकिता ही व्यक्तिरेखा ती स्वतःचं जगतेय असं वाटतं. दुसरीकडे वैभव तत्ववादी आपल्या यापूर्वी न दिसलेल्या अनोख्या पण वास्तिवक अशा रोहनच्या भूमिकेत दिसतो. आजवरच्या त्यांच्या अभिनयप्रवासातील हे उजवं आणि दर्जेदार सादरीकरण आहे. अमृता खानविलकरच्या व्यक्तिरेखेचा प्रवेश पटकथेत थोडा उशिरानं होतो. पण, तिनं तिच्या वाट्याला आलेल्या दृश्यांमध्ये उत्कृष्ट काम केलं आहे. अभिनेत्रीच्या बाह्यसौंदर्यापेक्षा आंतरिक सौंदर्य किती महत्त्वाचं असतं; हे अमृताच्या कामाकडे पाहिल्यावर जाणवतं. या तिन्ही अनुभवी कलाकारांच्या अभिनयाच्या तोडीस तोड काम बालकलाकार तन्मय कुलकर्णीनं केलं आहे. भूमिकेतील अल्लडपणा आणि तितकाच समजुतदारपणा तन्मयनं उत्तमरित्या साकारलाय. तसंच नीना कुळकर्णी, महेश मांजरेकर, गौरव घाटणेकर यांचं कामंही दर्जेदार आहे. त्यांच्या भूमिकांची लांबी लहान असली तरी त्या स्मरणात राहतात. सिनेमा लेखन आणि कलात्मक पातळीवर जितका उजवा आहे तितकाच तो तांत्रिक पातळीवरदेखील सकस आहे. विशेष म्हणजे संपूर्ण सिनेमा सिनेमॅटोग्राफर मिलिंद जोग यांनी स्मार्टफोनवर चित्रित केला आहे. मराठी व्यावसायिक सिनेमांच्या यादीत कदाचित असा प्रयोग पहिल्यांदाच झाला असावा. सिनेमा स्मार्टफोनवर चित्रित झाला असला तरी ते मोठ्या पडद्यावर फारसं जाणवत नाही. सिनेमात सिनेमॅटोग्राफरनं 'फॉलो अप' दृश्यांचा उत्कृष्टपणे वापर केलाय. परिणामी आपण स्वतः त्या प्रसंगांचे भाग आहोत; असा भास होतो. छायांकनाला संकलनाची पूरक साथ लाभली आहे. एकंदरच सिनेमा तांत्रिक पातळीवर (मर्यादित साधनसामग्रीत) अव्वल बनला आहे आणि कलात्मकदृष्ट्या तो भूतकाळातील जाणिवांशी आपल्याला एकरूप करु पाहतो. सिनेमा : पाँडीचेरी निर्माते : अक्षय बर्दापूरकर, नील पटेल, सचिन कुंडलकर दिग्दर्शक : सचिन कुंडलकर लेखक : तेजस मोडक, सचिन कुंडलकर कलाकार : सई ताम्हणकर, वैभव तत्ववादी, अमृता खानविलकर छायांकन : मिलिंद जोग संकलन : अभिजित देशपांडे दर्जा : साडेतीन स्टार
from Marathi Bollywood News, Marathi Cinema News https://ift.tt/wp6uFCi
