कल्पेशराज कुबल मुंबई- अभिनेता मी उडवायला शिकलो ते आमच्या डोंगरावर! डोंगर म्हणजे? लहानपणी मी शिवडीत महात्मा गांधी वसाहतमध्ये राहायचो; तिकडे मागे डोंगर होता. सुरुवातीला मला पतंग उडवता यायचं नाही. निळ्याशार आकाशात गारवा असलेलं ऊन... सप्तरंगी पतंगांनी सजलेलं गगन एकटक पाहत तासनतास डोंगरावर मी माझ्या मित्रांबरोबर बसलेलो असायचो. तिथल्या दादा-मामाला पतंग उडवताना बघत बघत आम्ही आपसूकच शिकत गेलो. पतंग उडवणं ही देखील एक कला आहे. हातात लय आणि नजरेत भरारी असेल तर तुमची पतंग 'बदणारच'. 'कन्नी' बांधण्यापासून पतंग डोक्यावर धरून तिला आकार देण्यापर्यंत खूप काही बारकावे पतंगबाजीमध्ये दडलेले आहेत. 'कन्नी'च बरोबर बांधली नसेल तर ती पतंग किंवा 'ढेप' आकाशात झेपच घेणार नाही. 'ढेप' म्हणजे? आम्ही मोठ्या पतंगीला 'ढेप' असं बोलायचो. टु झिरो, वन झिरो, अडीच झिरो अशी काही कन्नी बांधण्याची मापं होती. आमच्या लहानपणी आठाण्याची पतंग आणि अडीच रुपयांचा ढेप विकत मिळायचा. पण, हे एक-दोन रुपये मिळवण्यासाठी बरीच शक्कल मी लढवली आहे. आईनं बाजरातून काही आणायला सांगितलं तर त्या दिलेल्या रुपयातून पंचवीस पैसे मी 'खाच्या' मारायचो. एक रुपयांचं मीठ आणायचं असेल तर दिलेल्या एक रुपयातील पंचवीस पैसे माझ्या खिशात आणि मग उरलेल्या ७५ पैश्यांच मीठ. असं करत मग पुरेसे पैसे जमा झाल्यावर पतंग आणि मांजा विकत घ्यायचो. पतंगाची मधली दांडी एकदम कडक आणि सरळ असेल तर तो फार बदणार नाही. त्यामुळे काहीशी लवचिक दांडी असलेलीच पतंग निवडायचो. ललललललसस,ससरघरी ती पतंग आणल्यावर वर्तमानपत्राची लांब पट्टी कापून त्या भातानं पतंगीच्या शेपटीवर चिकटवायचो. मग, पुढे काय डोंगरावर जायचं आणि हवेवर मांजाला ढील देत पतंग डोंगरावरून सोडायचो. हळूहळू हवेवर पतंग जोर धरायचा आणि बदायला सुरुवात. हल्ली या पतंगीच्या आनंदाला गालबोट लागलंय हे पाहून वाईट वाटतं. त्यामुळे मी 'मुंटा'च्या माध्यमातून सर्वांना आवाहन करतो की, पतंगीसाठी नायलॉनचा, काचेची धार असलेला मांजा अजिबात वापरु नका. पारंपरिक धाग्याचा मांजा वापरा. नायलॉनच्या मांजानं पक्षांना तसंच दुचाकीस्वार मंडळींना इजा होते. बाकी, तुम्ही स्वत:ची आणि इतरांची काळजी घेत धमाल मस्ती करा. 'मुंटा'च्या वाचकांना मकरसंक्रातीच्या खूप साऱ्या शुभेच्छा ! शब्दांकन : कल्पेशराज कुबल .
from Marathi Bollywood News, Marathi Cinema News https://ift.tt/39zRbHb
