प्रवासात माणूस जुन्याचा नवा होतो... हा लेखिका इरावती कर्णिकनं लिहिलेला संवाद ‘झिम्मा’ या सिनेमाचा सार सांगून जातो. असं म्हणतात, की माणसाला ओळखायचं असेल, त्याचा खरा चेहरा पाहायचा असेल, त्याची संगत अनुभवायची असेल, तर त्या व्यक्तीबरोबर प्रवास करावा. प्रवासात माणसं ओळखता येतात. किंबहुना प्रवासात आपण स्वतः स्वतःला नव्यानं गवसतो. स्वतःला नव्यानं आलिंगन देऊन भेटण्याची दृष्टी ‘झिम्मा’ हा सिनेमा आपल्याला देतो. मन प्रसन्न आणि अल्हाददायी अनुभव देणारा हा प्रवास प्रत्येकानं करण्याजोगा आहे. सिनेमाची जमेची बाजू म्हणजे, या सिनेमात योग्य संतुलन राखण्यात आलं आहे. संवादांचा भडीमार नाही, दिग्दर्शकीय कौशल्याचा डंका नाही, की कलाकारांच्या अभिनयानं डोईजड होणारी पटकथा नाही. प्रेक्षागृहात खुर्चीवर बसलेल्या प्रेक्षकाला आपलंसं करून त्या प्रेक्षकाला स्वतःबरोबर हा सिनेमा प्रवासाला घेऊन जातो आणि उपरोक्त म्हटल्याप्रमाणे; प्रवासात आपण जुन्याचे नवीन होतो. सरळ सोपी कथा, त्यावर रचलेली पटकथा. कलाकारांची निवड, त्यांचा नैसर्गिक अभिनय, इरावतीचे संवाद, हेमंत ढोमेचं दिग्दर्शन, संजय मेमाणे यांची कॅमेऱ्यामागील नजर आणि या सगळ्यावर असलेला क्षितिज पटवर्धन-अमितराज यांच्या गीत-संगीताचा साज हा ‘झिम्मा’चा प्रवास देखणा आणि श्रवणीय करतो. सिनेमाची कथा सांगण्यापेक्षा ती पाहण्याजोगी आहे; पण या कथेमागील गोष्ट नमूद करायची झाल्यास, लेखिकेच्याच शब्दांत असं म्हणता येईल, की कधी कधी बंधनं आपणच आपल्यावर घातलेली असतात. या बंधनांना मागं सारून, बंधनांचे पाश तोडून, स्वच्छंदी मनानं जगण्याचा मार्ग आपल्याला या कथेतून मिळतो. आपण प्रत्येक जण कोणत्या ना कोणत्या गोष्टीपासून पळत असतो. भूतकाळात घडलेल्या एखाद्या घटनेच्या धक्क्यातून सावरलेले नसतो. वर्तमानात जगत असतानाही स्वतःचं अस्तित्व हरवून बसलेलो असतो. भविष्याचा विचार करून आजचं जगणं दुर्लक्षित करत असतो. या विविध मानसिक पैलूंचं आणि परिस्थितीचं प्रतिनिधित्त्व या सिनेमातील शीर्षक स्थानी असलेल्या सात नायिका करत आहेत. सप्तरंगांप्रमाणे त्यांचा सिनेमात वावर आहे. प्रत्येकानं आपापले पात्र लीलया निभावलं आहे. अनुभवाची शिदोरी असलेल्या आणि स्वच्छंदी जगण्याचा मार्ग दाखवणाऱ्या सुहास जोशी, चेहऱ्यावर हसू आणणाऱ्या निर्मिती सावंत, ठेच लागल्यामुळे सावधगिरीनं प्रत्येक पाऊल टाकणाऱ्या सुचित्रा बांदेकर, कोशात अडकलेली; पण त्यातून स्वबळावर बाहेर येणारी क्षिती जोग, स्वत्त्वाचा शोध घेणारी सोनाली कुलकर्णी, बेधुंद मनाची सायली संजीव आणि चुलबुली मृण्मयी गोडबोले या समाजमनातील प्रत्येक व्यक्तीचं प्रतिनिधित्त्व करत आहेत. इंद्रधनुष्याला पाहिल्यावर जो आनंद आपल्याला होतो; तीच आनंदी दृष्टी आणि वृत्ती या नायिका देतात. ज्या अवकाशात हे इंद्रधनुष्य पाहायला मिळतंय, ते आभाळ म्हणजे सिनेमातील वाटाड्या सिद्धार्थ चांदेकर. सिनेमातील सातही नायिकांनी उत्तम काम केलं आहे; पण क्षिती जोग आणि सोनाली कुलकर्णी यांचा अभिनय विशेष स्मरणात राहतो. त्यांच्या व्यक्तिरेखेतील कंगोरे त्यांनी त्यांच्या अभिनयात उत्कृष्टपणे हाताळले आहेत. दिग्दर्शकीय पातळीवर हेमंतचा ‘झिम्मा’ हा या पूर्वीच्या त्याच्या सिनेमांपैकी अधिक उजवा आहे. बाकी एकंदरच सिनेमा म्हणून ‘झिम्मा’ आपल्याला हळवा करतो, डोळ्यांत टचकन पाणीही आणतो आणि गुदगुदल्या करुन हसवतोही. सिनेमाची संपूर्ण कथा लंडन प्रवासाच्या बॅकड्रॉपवर घडते; त्यामुळे सिनेमातून लंडन शहराची बसल्याबसल्या नयनरम्य सफर घडते. या सफरनामा जितका नयनरम्य तितकाच तो सुरेल, श्रवणीय झाला आहे. आनंदाचा हा ‘झिम्मा’ प्रत्येकानं खेळायला हवा. सिनेमा : झिम्मा निर्मिती : क्षिती जोग, स्वाती खोपकर कथा-दिग्दर्शन : हेमंत ढोमे लेखन : इरावती कर्णिक कलाकार : सुहास जोशी, निर्मिती सावंत, सुचित्रा बांदेकर, क्षिती जोग, सोनाली कुलकर्णी, मृण्मयी गोडबोले, सायली संजीव, सिद्धार्थ चांदेकर गीत : क्षितिज पटवर्धन संगीत : अमितराज छायांकन : संजय मेमाणे संकलन : फैजल-इम्रान दर्जा : चार स्टार
from Marathi Bollywood News, Marathi Cinema News https://ift.tt/32asK2J
